Wchodzisz i wiesz

Skarga konstytucyjna o zbadanie art. 61 ust. 1 pkt 2 oraz art. 61 ust. 2 pkt 2, ust. 2d i ust. 2f ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej z art. 32 w związku z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej w związku z art. 128 oraz art. 135 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy.

McGregor ostatni raz walczył na gali UFC w lipcu 2021 roku. Przegrał wówczas Dustinem Poirierem, a tak naprawdę z kontuzją. Doznał złamania kości piszczelowej i nie wiadomo, czy wróci jeszcze do oktagonu.

Ostatnio głośniej było o nim nie w związku z karierą sportową, a zapasami z Temidą. Został skazany za molestowanie seksualne. Więzienia uniknął, ale musiał wypłacić poszkodowanej kobiecie Nikity Hand odszkodowanie w wysokości około ćwierć miliona euro. Trudno spekulować, że sąd się pomylił, skoro McGregor nie odwołał się od wyroku.

Skazany za udział w seksaferze odwiedził ostatnio prezydenta USA Donalda Trumpa, który również został uznany za winnego w związku z seksaferą i przekupywaniem gwiazdy filmów pornograficznych Stormy Daniels, by milczała w sprawie romansu. Po spotkaniu z Trumpem napisał w mediach społecznościowych, że zamierza ubiegać się o urząd prezydenta Irlandii.

McGregor jak wytrawny polityk skrytykował obecnego prezydenta Michaela D. Higginsa. Swój program wyborczy zamierza natomiast oprzeć na sprzeciwie wobec rządowego projektu wdrożenia paktu migracyjnego Unii Europejskiej.

„Chociaż bardzo sprzeciwiam się temu paktowi, to nie jest on ani mój, ani rządowy wybór. To wybór mieszkańców Irlandii! Zawsze! To jest prawdziwa demokracja!” – napisał zawodnik MMA, który na zdjęciu pozował w czapce „Make Ireland Great Again”, co jest nawiązaniem do hasła Trumpa.

Czy przekona wyborców, dowiemy się najpóźniej 11 listopada – to ostatni termin gdy powinny odbyć się wybory.

Czytaj więcej: Oskarżyła legendę MMA o gwałt. Jest wyrok

Donald Trump realizuje obietnice wyborcze. 20 marca podpisał rozporządzenie wykonawcze o zlikwidowaniu Departamentu Edukacji. Dokument nakazuje szefowej departamentu Lindy McMahon „podjęcie wszelkich niezbędnych kroków w celu ułatwienia zamknięcia Departamentu Edukacji i zwrócenia władzy edukacyjnej amerykańskim stanom”. Rozporządzenie gwarantuje jednak jednocześnie „skuteczne i nieprzerwane dostarczanie niezbędnych świadczeń i programów".

Decyzja prezydenta wzbudziła wiele emocji. Również w Polsce. „Trump zlikwidował Departament Edukacji. Uznał go za szkodliwy i niepotrzebny. I to komentuje się już samo...” – napisał 21 marca jeden z użytkowników X (pisownia postów oryginalna).

„Każdy tyran i autokrata woli mieć pod sobą tępy, niewyedukowany motłoch, niż myślące społeczeństwo” – skomentował jeden z internautów. „Skoro obecnie 54 proc. dorosłych Amerykanów ma problem ze zrozumieniem tekstu czytanego, to niebawem ten odsetek wzrośnie pewnie do 80” – ocenił inny.

CZYTAJ WIĘCEJ: Francuski naukowiec skrytykował Muska i Trumpa. Ma szlaban w USA

Jaki cel przyświecał amerykańskiemu prezydentowi przy podejmowaniu decyzji? Czym jest Departament Edukacji i czy jest podobny do polskiego Ministerstwa Edukacji Narodowej? Czy Trump rzeczywiście go „zlikwidował”? Poszukaliśmy odpowiedzi na te pytania.

Jak informuje Polska Agencja Prasowa, amerykański resort edukacji nadzoruje w USA około 100 tys. szkół publicznych i 34 tys. szkół prywatnych. Ponad 85 proc. finansowania szkół publicznych pochodzi jednak od władz stanowych i lokalnych.

Departament Edukacji zapewnia m.in. federalne dotacje dla szkół i programów, pensje nauczycieli zajmujących się dziećmi ze specjalnymi potrzebami, finansowanie programów artystycznych oraz wymianę przestarzałej infrastruktury. Nadzoruje również wydatkowanie 1,6 bln dolarów na pożyczki studenckie.

CZYTAJ WIĘCEJ: NATO bez USA? Europa opracowuje plan

Jak podaje BBC, w 2024 r. budżet departamentu wynosił 238 mld dolarów. Organizacja Education Data Initiative szacuje, że łączne wydatki Stanów Zjednoczonych na szkolnictwo podstawowe i średnie wyniosły w tamtym roku nieco ponad 857 mld dolarów - 17,3 tys. dolarów na ucznia.

Departament zatrudnia około 4,4 tys. pracowników - najmniej ze wszystkich jednostek na tym samym szczeblu.

Celem Białego Domu było ograniczenie wydatków na programy propagujące „radykalne, lewicowe” idee. „Podatnicy nie będą już musieli wydawać dziesiątek miliardów dolarów na progresywne eksperymenty społeczne i przestarzałe programy” - brzmiało oświadczenie Białego Domu.

Zgodnie z prezydenckim rozporządzeniem, fundusze resortu nie mogą „promować DEI (Diversity, Equity and Inclusion - co można przetłumaczyć jako Różnorodność, Równość i Integracja - tłum. PAP), ani też ideologii gender”.

BBC zauważa, że pomysł zlikwidowania Departamentu Edukacji nie jest nowy. Już w kampanii wyborczej 1980 r. forsował go Ronald Reagan. Republikanie sprzeciwiali się centralizacji polityki edukacyjnej. Uważali, że najlepiej pozostawić ją w gestii poszczególnych stanów i gmin.

Republikanie opowiadają się ponadto za większą swobodą wyboru szkół. Chcą, by rodziny mogły korzystać z publicznych pieniędzy, by uczyć się w szkołach prywatnych lub prowadzonych przez związki religijne.

Szefowa departamentu Lindy McMahon dostała zadanie likwidacji własnego stanowiska. Do zamknięcia całej kierowanej przez nią instytucji jednak jeszcze daleka droga. Rozporządzenie Donalda Trumpa nie zawiera ani harmonogramu, ani nawet oczekiwanego terminu rozwiązania departamentu.

Trump przyznał w zeszłym miesiącu, że będzie potrzebował poparcia Kongresu. Ministerstwo nie może zostać bowiem zlikwidowane bez przyjęcia ustawy głosami 60 senatorów, podczas gdy Republikanie dysponują w Senacie 53 miejscami.

W minionym tygodniu grupa demokratycznych prokuratorów złożyła pozew sądowy, aby zablokować likwidację resortu oraz zwolnienia prawie połowy jego personelu.

Lindy McMahon obiecała, że federalne finansowanie szkół przyznane przez Kongres w celu pomocy okręgom i uczniom o niskich dochodach będzie kontynuowane, utrzymane mają zostać pożyczki studenckie i skodyfikowane usługi dla dzieci niepełnosprawnych, ale amerykańskie media podkreślają w czwartek, że z pewnością wprowadzone przez Trumpa zmiany odbiją się na uczniach szkół w najbiedniejszych okręgach.

Federalne subwencje dla takich placówek czy pomoc dla dzieci mających problemy z nauką staną pod znakiem zapytania.

Pismo Adama Bodnara dotyczy wydarzeń z 17 marca. 

„Poseł Jacek Ozdoba, przebywając w towarzystwie Posłów na Sejm RP, którzy należą do tego samego ugrupowania, najpierw wyraził zamiar naruszenia nietykalności cielesnej prokurator Ewy Wrzosek, a następnie sformułował wulgarną wypowiedź i określił prokurator mianem: »szkodnika« i »osoby chorej psychicznie«. Zdarzenie to miało wymiar publiczny, a pan Jacek Ozdoba stwierdził, iż nie widzi podstaw do przeproszenia prokurator Ewy Wrzosek” – napisał Bodnar.

ZOBACZ: „Ja ją pchnę. Ona jest psychiczna”. Szokujące słowa posłów PiS



Prokurator generalny podkreślił, że „europarlamentarzysta zobowiązany jest do zachowania jak najwyższych standardów, zarówno podczas prac parlamentarnych, jak i w sytuacjach z tą działalnością niezwiązanych”.

Jak podkreśliła Prokuratura Krajowa, „pismo Prokuratora Generalnego jest wyrazem sprzeciwu wobec jakiejkolwiek formy agresji wyrażanej przez przedstawicieli Parlamentu Europejskiego, a w tym przypadku, agresji słownej skierowanej wobec prokurator Ewy Wrzosek”.

Zdaniem prokuratury były szef MON nie miał prawa do odtajnienia wojskowych planów, ponieważ dokumenty te są ściśle tajne. Według śledczych Mariusz Błaszczak naruszył przepisy, bo nie miał odpowiedniej zgody, aby znieść klauzulę tajności.

W piątek w 8 Wydziale do Spraw Wojskowych Prokuratury Okręgowej w Warszawie o godz. 10 rozpoczęło się przesłuchanie polityka i wiceszefa Prawa i Sprawiedliwości. Jeszcze przed jego rozpoczęciem Błaszczak pojawił się na manifestacji przed siedzibą prokuratury, a w jego obronie wypowiadał się także prezes PiS Jarosław Kaczyński.

– Nie ma najmniejszego pretekstu, by panu Błaszczakowi stawiać jakiekolwiek zarzuty. Nie złamał żadnego przepisu – mówił Kaczyński.

Po wyjściu z prokuratury były minister obrony poinformował, że złożył wniosek o wyłączenie prokuratora oskarżającego go w tej sprawie.

– Prokurator, który oskarżał, był zaangażowany politycznie. Ja to tak oceniam. Nie ma tu zachowanej bezstronności, ale taka jest ta władza – powiedział.

Oświadczył, że zarzuty, które usłyszał, są „nieuzasadnione”.

– Złożyłem wyjaśnienia, wytłumaczyłem prokuratorowi, że miałem prawo i obowiązek, by te dokumenty archiwalne odtajnić. O szczegółach nie mogę mówić – dodał przed kamerami Błaszczak.  

Czytaj więcej: Jakość państwa „pod znakiem zapytania”. Mariusz Błaszczak i plan „Warta”

W 1974 r. Kazimierz Deyna wraz z Johanem Cruyffem i Franzem Beckenbauerem znalazł się w czołówce plebiscytu tygodnika „France Football” na najlepszego piłkarza nagradzanego co roku prestiżową Złotą Piłką. Był kapitanem polskiej reprezentacji (1973-1978), mistrzem (1972) i wicemistrzem (1976) olimpijskim oraz brązowym medalistą mistrzostw świata (1974).

Przygodę z futbolem zaczynał w Łodzi, by związać się na lata z Legią Warszawa, z którą zdobył Puchar Polski i dwukrotnie tytuł mistrza kraju. Karierę kontynuował w Anglii i USA, gdzie zginął w 1989 r. w wypadku samochodowym. W 2006 r. na wniosek kibiców numer 10., z którym Deyna występował w Legii, został zastrzeżony. Od tej chwili żaden zawodnik klubu nie gra z dziesiątką na plecach.

– Zawsze marzyłem, żeby zrobić film o słynnym, polskim sportowcu, więc wybór Kazimierza Deyny był oczywisty. To jeden z idoli mojego dzieciństwa i młodości. Niebywale utalentowany osiągnął międzynarodowy sukces, i to w czasach PRL-u. Na koniec jednak stopniowy zjazd w dół zakończony tragicznym finałem na autostradzie. W roku 1989 wiadomość o jego śmierci ginęła w natłoku informacji o wielkich zmianach w Polsce. Wiele osób myślało, że legenda Deyny nie przetrwa. Tak się jednak nie stało, a Deyna wciąż wart jest wielu książek i filmów. Mnie nieustająco intryguje i inspiruje – mówi Grzegorz Sieczkowski, współautor scenariusza i współreżyser.

Zobacz także: Katarzyna Kasia: Kwiatki kolorowe, ale czasem kłują

Jedna z największych gwiazd polskiej piłki nożnej to także postać tragiczna, której wielkie chwile przeplatały się z życiowymi dramatami. Film przybliży burzliwe życie Kazimierza Deyny, a swoimi wspomnieniami podzielą się koledzy z dzieciństwa i ze szkolnej ławki, boiskowi rywale i przyjaciele, m.in. Grzegorz Lato, Zbigniew Boniek, Jan Tomaszewski, Włodzimierz Lubański, Adam Topolski, Janusz John Marciniak, Janusz Dorosiewicz oraz Kazimierz Kmiecik. W zaskakujących i wzruszających anegdotach legenda Deyny znów ożywa.

– Deyna geniusz, Deyna niemowa, Deyna lider, Deyna utracjusz, Deyna kobieciarz, Deyna wrażliwiec. Która z wymienionych twarzy jednego z najwybitniejszych polskich piłkarzy jest prawdziwa? Każda, a miał ich o wiele więcej. Był postacią pełną sprzeczności. Najpierw uwielbiany i nienawidzony, później osamotniony, a dziś czczony niczym futbolowy bóg. W filmie nie stawiamy jednak kolejnego pomnika. Pokazujemy Deynę człowieka – komentuje Maciej Barszczak, współautor scenariusza i współreżyser.

„Deyna. Geniusz do zatracenia”

– premiera 24 marca o godz. 23:10 w TVP1 i TVP VOD

Zobacz także: Dziś Światowy Dzień Zespołu Downa. Wyjątkowa akcja w TVP