Wchodzisz i wiesz

Jadący skodą 37-latek chciał zmienić pas ruchu, ale uderzył w innym pojazd i przeleciał przez pas zieleni, by wylądować na przeciwnym pasie ruchu. Sytuacja wygląd jakby była wyjęta z popularnej gry komputerowej.

„Nikt nie doznał poważnych obrażeń. Zdarzenie zarejestrował monitoring miejski. Załączone nagranie doskonale obrazuje jak poważne skutki zarówno dla biorących udział w zdarzeniu jak i pozostałych uczestników ruchu może mieć chwila nieuwagi i brak ostrożności za kierownicą” – przestrzegła policja w komunikacie. 

Czytaj także: Tragedia na Śląsku. Kierowca spłonął w samochodzie

– Zawiadomienia dotyczą programu „Poland. Business Harbour”, w tym konkretnym przypadku byłego premiera Mateusza Morawieckiego, byłej minister Jadwigi Emilewicz i pełnomocniczki do spraw GovTech Polska Justyny Orłowskiej. Będą zawiadomienia wobec byłego ministra spraw zagranicznych Zbigniewa Raua oraz dyrektorów w MSZ – powiedział Polskiemu Radiu poseł Marek Sowa.

Jak dodał, w przypadku urzędników resortu dyplomacji chodzi o byłego dyrektora generalnego Służby Zagranicznej Macieja Karasińskiego oraz byłych dyrektorów z Departamentu Konsularnego MSZ Marcina Jakubowskiego i Beatę Brzywczy.

Przewodniczący komisji śledczej chce również, by prokuratura zbadała działania Mariusza Kamińskiego i Andrzeja Stróżnego. W okresie rządów PiS kierowali oni odpowiednio MSWiA i CBA. Zawiadomienia do prokuratury obejmą ponadto byłego wiceministra rolnictwa Lecha Kołakowskiego i jego współpracownika Macieja Lisowskiego.

Poseł KO Marek Sowa zaznaczył, że przygotowany przez niego raport ma wskazać na trzy główne zarzuty wobec rządu Zjednoczonej Prawicy. W ocenie szefa komisji śledczej chodzi o stworzenie korupcjogennego systemu w MSZ, demontaż systemu wizowego oraz szybkie i nietransparentne ścieżki legalizacji pobytu cudzoziemców z krajów wysokiego ryzyka.

Członkowie komisji będą mieli czas do 3 grudnia na zgłoszenie poprawek do projektu sprawozdania z prac. Następnie, 3 grudnia komisja będzie debatować nad kształtem raportu i rozstrzygnie w głosowaniu poprawki. Do 6 grudnia posłowie będą mogli zgłosić zdania odrębne do raportu. Po tym terminie raport trafi do marszałka Sejmu Szymona Hołowni, który zdecyduje o dacie jego przedstawienia na posiedzeniu plenarnym Sejmu.

27 listopada 2024 r. o godz. 12:00 Trybunał Konstytucyjny rozpozna wniosek Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego dotyczący nauki religii w publicznych przedszkolach i szkołach. 

Trybunał Konstytucyjny dokona kontroli zgodności rozporządzenia Ministra Edukacji z dnia 26 lipca 2024 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie warunków i sposobu organizowania nauki religii w publicznych przedszkolach i szkołach (dalej: zaskarżone rozporządzenie). Zaskarżonemu rozporządzeniu zarzuca się: 

1)    jego niezgodność w całości z:

 -    art. 25 ust. 3 Konstytucji RP polegającą na naruszeniu konstytucyjnej zasady konsensualnego sposobu regulowania relacji między państwem a kościołami i innymi związkami wyznaniowymi; 

-    art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty w zw. z art. 92 ust. 1 w zw, z art. 2 i art. 7 Konstytucji RP, polegającą na określeniu warunków i sposobu organizacji nauki religii w sposób niezgodny z treścią delegacji ustawowej;

 2)    niezgodność § 1 pkt 2 w zw. z § 2 w zakresie, w jakim tworzy podstawy do organizowania nauki religii w grupach międzyoddziałowych lub międzyklasowych obejmujących dzieci z różnych poziomów nauczania, z: 

-    art. 53 ust. 3 w zw. z art. 48 ust. 1 Konstytucji RP w zw, z art. 1 pkt 1 i 5 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe przez to, że tworzy podstawy do organizowania nauki religii w sposób naruszający prawo rodziców do zapewnienia dzieciom wychowania i nauczania moralnego i religijnego zgodnie ze swoimi przekonaniami w sposób uwzględniający stopień dojrzałości dziecka, oraz prawa dzieci i młodzieży do kształcenia się oraz do wychowania i opieki odpowiednich do wieku i osiągniętego rozwoju, przez stworzenie normatywnych podstaw organizacji nauczania religii w grupach międzyoddziałowych lub międzyklasowych obejmujących uczniów z różnego poziomu nauczania, czyli w sposób uniemożliwiający dostosowanie treści, metod i organizacji jej nauczania do możliwości psychofizycznych uczniów;

 -    art. 12 ust. 1 w zw. z ust. 2 Konkordatu między Stolicą Apostolską i Rzecząpospolitą Polską podpisanego w Warszawie dnia 28 lipca 1993 r. w zw. z art. 91 ust. 1 i ust. 2 Konstytucji RP, jak również niezgodność z art. 9 Konstytucji RP, przez to, że tworząc podstawy do organizowania nauki religii w grupach międzyoddziałowych lub międzyklasowych, obejmujących dzieci z różnych poziomów nauczania, uniemożliwia nauczanie religii w sposób określony programem nauczania tego przedmiotu;

 - art. 2 Konstytucji RP oraz z art. 24 Konstytucji RP w zw. z art. 65 ust. 5 Konstytucji RP, przez to, że stosowanie zaskarżonych unormowań prowadzić będzie do niespodziewanej (wobec jedynie miesięcznego vacatio legis) redukcji zapotrzebowania na pracę nauczycieli religii w placówkach oświatowych, co — wobec niezapewnienia nauczycielom możliwości zdobycia kwalifikacji do nauczania innych przedmiotów — stanowi dla nich realne zagrożenie nagłej utraty zatrudnienia, naruszając: zasadę ochrony zaufania obywateli do państwa i stanowionego przez nie prawa, zasadę ochrony pracy, oraz obowiązek prowadzenia polityki zmierzającej do pełnego, produktywnego zatrudnienia. 

Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego (dalej: Wnioskodawca) wskazuje, że w konsultacjach publicznych projektu rozporządzenia Ministra Edukacji zmieniającego rozporządzenie w sprawie warunków i sposobu organizowania nauki religii w publicznych przedszkolach i szkołach wziął udział Kościół Katolicki oraz Kościół Ewangelicko-Augsburski i Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny, a ponadto Polska Rada Ekumeniczna (jako organizacja międzykościelna). Wszystkie opinie wyrażone przez przedstawicieli tych podmiotów w stosunku do projektu były negatywne. 

Nowe warunki i sposób wykonywania przez publiczne przedszkola i szkoły organizacji nauki religii, w ocenie Wnioskodawcy, zostały określone przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania w sposób jednostronny, bez osiągnięcia konsensusu ze związkami wyznaniowymi. Narusza to zdaniem Wnioskodawcy zasadę poszanowania autonomii związków wyznaniowych oraz art. 25 ust. 4 i 5 Konstytucji RP.

Wprowadzane przez kwestionowane przepisy, możliwości tworzenia grup międzyklasowych, w szczególności obejmujących dzieci z różnych roczników nauczania, są w ocenie Wnioskodawcy sprzeczne z prawem dzieci i młodzieży do wychowania i opieki, odpowiednich do wieku i osiągniętego rozwoju. Wnioskodawca wskazuje, że zwłaszcza w przypadku najmłodszych uczniów, trzyletnia różnica wieku wiąże się ze znaczącym zróżnicowaniem możliwości psychofizycznych. Powinno to zdaniem Wnioskodawcy zostać uwzględnione przy organizacji nauczania (w tym również nauczania religii), co zostało zignorowane w przepisach kwestionowanego rozporządzenia.  

Wnioskodawca ponadto wskazuje, że przepisy rozporządzenia niedostatecznie szanują konstytucyjnie gwarantowane prawo rodziców do określania kierunków wychowania i nauczania moralnego i religijnego ich dzieci co jest niezgodne z art. 53 ust. 3 w zw. z art. 48 ust. 1 Konstytucji RP w zw. z art. 1 pkt 1 i 5 ustawy - Prawo oświatowe. 

Program nauczania religii rzymskokatolickiej w przedszkolach i szkołach został opracowany przez Komisję Wychowania Katolickiego Konferencji Episkopatu Polski. Wprowadzenie w § 1 pkt 2 kwestionowanego rozporządzenia możliwości łączenia w jedną grupę uczniów różnych roczników uniemożliwia w ocenie Wnioskodawcy realizowanie opracowanego programu nauczania, naruszając tym samym zobowiązania Rzeczypospolitej Polskiej wynikające z art. 12 ust. 1 i 2 Konkordatu, co skutkuje naruszeniem art. 9 Konstytucji oraz art. 91 ust. 1 i 2 w zw. z art. 92 ust. 1 Konstytucji RP. 

 Możliwość zorganizowania w przedszkolu lub w szkole lekcji religii w grupie międzyoddziałowej lub międzyklasowej zdaniem Wnioskodawcy prowadzić również będzie do daleko idącej redukcji grup uczniów uczęszczających na nauczanie religii i w konsekwencji do redukcji etatów katechetów. Kwestionowane rozporządzenie nie zawiera rozwiązań, które zapewniałyby katechetom stabilność zatrudnienia w sytuacji nagłej zmiany przepisów dotyczących warunków i sposobu organizowania nauki religii, która z konieczności przyniesie efekt w postaci znaczącego zmniejszenia zapotrzebowania na pracę nauczycieli religii. To w ocenie Wnioskodawcy jest niezgodne z art. 2 Konstytucji RP oraz z art. 24 Konstytucji RP w zw. z art. 65 ust. 5 Konstytucji RP.  

Kwestionowane rozporządzenie miało wejść w życie po upływie miesięcznego vacatio legis. Wnioskodawca wskazuje, że przez ustanowienie odpowiednio długiego vacatio legis prawodawca powinien zapewnić tym osobom możliwość zdobycia nowych kwalifikacji, tak, aby mogli zachować zatrudnienie w szkolnictwie w przypadku znacznej redukcji etatów katechetów. Zdaniem Wnioskodawcy przy miesięcznym okresie vacatio legis rozporządzenie wywrze w praktyce skutek retroaktywny a przewidziany w § 2 rozporządzenia miesięczny okres vacatio legis, jako zbyt krótki, nie spełnia w ocenie Wnioskodawcy konstytucyjnych wymogów wynikających z zasady przyzwoitej legislacji, godząc w słusznie nabyte prawa pracownicze katechetów oraz niwecząc ochronę ich interesów w toku, wynikające z zasady demokratycznego państwa prawnego urzeczywistniającego zasady sprawiedliwości społecznej (art. 2 Konstytucji RP).  

Skład orzekający Trybunału Konstytucyjnego: prezes TK Julia Przyłębska - przewodniczący, sędzia TK Krystyna Pawłowicz - sprawozdawca, sędzia TK Bogdan Święczkowski.  

Raz jeszcze podkreślić należy, że groźby Władimira Putina czy Kim Dzong Una traktować należy jako rodzaj propagandy i bezsilności w kontaktach z zachodnim światem, a nie prawdziwe zagrożenie. Świat przerabiał już takie sytuacje, choćby w czasie zimnej wojny, kiedy ta nuklearna retoryka była znacznie bardziej agresywna.

Niemniej powoduje obawy w społeczeństwach, dlatego amerykańska Federalna Agencja Zarządzania Kryzysowego (FEMA) opublikowała na swojej stronie internetowej broszurę o tym, jak zachować się w czasie ataku nuklearnego. To odświeżone informacje z czasów zimnej wojny, kiedy również konieczne było rzetelne poinformowanie społeczeństwa.

Wyjaśniono w niej, że broń atomowa wykorzystuje reakcję jądrową do wywołania eksplozji, która jest śmiertelna ze względu na sam wybuch, temperaturę, jaką uwalnia, oraz promieniowanie, jakie wytwarza. Jak wskazuje FEMA, źródłem może być zarówno głowica umieszczona na pocisku rakietowym, jak i ładunek przenoszony przez człowieka. 

Jak wskazuje FEMA, „początkowy jasny błysk może oślepić osobę na mniej niż minutę. Następnie fala uderzeniowa może spowodować śmierć, obrażenia lub uszkodzenie konstrukcji oddalonych o wiele kilometrów od samego wybuchu”.

„Promieniowanie może uszkodzić komórki w ciele, a także wywołać chorobę popromienną. Następnie ogień i ciepło mogą spowodować śmierć, oparzenia i uszkodzenia konstrukcyjne w promieniu kilku mil.” Jak dodano, impuls elektromagnetyczny wytworzony w czasie eksplozji uszkodzi elektronikę w promieniu kilku kilometrów, może spowodować jej zakłócenia na jeszcze dalszych obszarach.

I wreszcie – opad radioaktywny, najgroźniejszy w pierwszych okresach po wybuchu. Jak wskazuje FEMA, wybuch i opad mogą zakończyć się w ciągu kilkunastu minut lub maksymalnie 24 godzin, ich skutki zaś mogą być nieodwracalne. Opad potrzebuje czasu, by dotrzeć do poziomu gruntu, nawet do 15 minut, co daje dość czasu by znaleźć schronienie.

FEMA apeluje, by w takim wypadku to znaleźć najbliższe schronienie. Najlepsze będą budynki z cegieł lub betonu. Należy od razu zdjąć skażone ubrania, umyć lub wytrzeć odkryte części skóry, wejść do piwnicy lub środka budynku, tak daleko od okien i drzwi, ścian i dachu, jak to możliwe. Należy pozostać tam przez 24 godziny lub do momentu, gdy służby wydadzą komunikat, że jest bezpiecznie. Należy powstrzymać się od kontaktów z krewnymi, by nie narażać się na promieniowanie. Wreszcie, dostroić się do wszelkich możliwych mediów, by być na bieżąco z komunikatami bezpieczeństwa na danym obszarze.