Wchodzisz i wiesz

Projekt rezolucji w sprawie mobilności wojskowej, przyjęty w poniedziałek przez Komisje Transportu i Obrony, podkreśla pilną potrzebę usprawnienia szybkiego przekraczania granic przez żołnierzy, sprzęt i zasoby wojskowe w Europie.

Europosłowie zaznaczają, że jest to kluczowe dla wspólnego bezpieczeństwa i obrony Unii Europejskiej, a także szczególnie istotne dla bezpieczeństwa wschodniej flanki, w tym krajów bałtyckich i Polski.

Posłowie zauważają, że mimo znacznych postępów w zwiększaniu mobilności wojskowej, nadal istnieją poważne bariery administracyjne i finansowe oraz ograniczenia infrastrukturalne.

W praktyce oznacza to, że czasami transport sprzętu wojskowego przez Unię Europejską może trwać nawet ponad miesiąc.

Czytaj także: „Europa potrzebuje tarczy”. UE planuje wspólny system antydronowy

Europosłowie apelują do państw członkowskich UE i Komisji Europejskiej o zwiększenie inwestycji w infrastrukturę transportową, szczególnie wzdłuż czterech korytarzy mobilności wojskowej UE. Postulują również wdrażanie rozwiązań cyfrowych i przyspieszenie procedur uzyskiwania zezwoleń na przemieszczanie wojsk przez granice.

Komisje Transportu i Obrony postulują stworzenie „wojskowego obszaru Schengen”, wspartego przez specjalną grupę zadaniową ds. mobilności wojskowej oraz europejskiego koordynatora, który usprawni wdrażanie poszczególnych inicjatyw.

Europosłowie oczekują od Komisji Europejskiej opracowania mapy drogowej umożliwiającej realizację tego planu oraz utworzenia cyfrowego „one-stop shop” dla zezwoleń na transgraniczny transport sprzętu wojskowego.

Czytaj także: Koniec z ułatwieniami wjazdu. UE zmienia zasady wydawania wiz Rosjanom

Posłowie pozytywnie oceniają propozycję Komisji zwiększenia budżetu na mobilność wojskową w kolejnej perspektywie finansowej UE do ponad 17 mld euro. 

Jednocześnie apelują, aby państwa członkowskie nie redukowały tych środków, tak jak miało to miejsce w budżecie na lata 2021–2027, kiedy fundusze zostały zmniejszone o 75 proc. Aby zmodernizować 500 kluczowych punktów infrastrukturalnych, takich jak mosty i tunele, oraz w pełni uruchomić cztery korytarze, potrzebne byłoby co najmniej 100 mld euro.

Europosłowie wzywają Komisję do uproszczenia procedur finansowania projektów o podwójnym zastosowaniu cywilno-wojskowym.

Czytaj także: Bezpieczeństwo z nieba. Satelitarne wsparcie UE w kryzysach i konfliktach

Rezolucja podkreśla, że mobilność wojskowa jest priorytetem dla współpracy UE z NATO i kluczowa dla przemieszczania wojsk sojuszniczych w czasach pokoju, kryzysu lub wojny.  

Europosłowie wzywają do regularnych wspólnych ćwiczeń i testów obciążeniowych w celu identyfikacji i usunięcia przeszkód.

Chcą, aby UE wzorowała się na NATO i zapewniła, że wojska szybkiego reagowania mogłyby przekraczać wewnętrzne granice UE w ciągu trzech dni w czasie pokoju i w ciągu 24 godzin w sytuacji kryzysowej.

Czytaj także: Reakcja UE na rosyjskie ataki. Powstanie „mur dronowy”

Roberts Zīle (ECR, Łotwa), sprawozdawca komisji Transportu i Turystyki powiedział, że cieszy się z udanego głosowania.

– Obecnie istnieje zbyt wiele przeszkód w mobilności wojskowej, które można szybko rozwiązać przy minimalnych nakładach finansowych. Nie możemy tracić czasu – musimy podtrzymać tempo i sięgać po łatwe do osiągnięcia cele. Propozycję Komisji należy traktować z taką samą pilnością – stwierdził.

Petras Auštrevičius (Renew, Litwa), sprawozdawca komisji Bezpieczeństwa i Obrony, dodał, że „aby utrzymać siłę Europy i zdolność odstraszania każdego agresora, kluczowe jest wykazanie gotowości do działania”.

– Obejmuje to zdolność do szybkiego rozmieszczania wojsk i sprzętu w całej Unii – zaznaczył.

Czytaj także: Europarlament zdecydował. Pieniądze popłyną na obronę i bezpieczeństwo

Projekt rezolucji niebędący aktem ustawodawczym został przyjęty 56 głosami za, 11 przeciw i 2 wstrzymującymi się.

Teraz musi trafić pod głosowanie plenarne, prawdopodobnie w trakcie grudniowej sesji.

19 listopada Komisja Europejska przedstawiła pakiet dotyczący mobilności wojskowej, którego celem jest ułatwienie przemieszczania wojsk, sprzętu i zasobów wojskowych w całej Europie.

Czytaj także: UE zmienia zasady. Więcej pieniędzy na obronność i transformację energetyczną

We wtorek Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów podał w komunikacie, że zostało wszczęte postępowanie, dotyczące trzech spółek koncernu Apple; chodzi o politykę prywatności użytkowników – o nazwie App Tracking Transparency Framework (ATT) – dotyczącą systemów operacyjnych iOS oraz iPadOS od wersji 14.5.

„Podejrzewamy, że sposób wdrożenia zasad polityki ATT w systemach operacyjnych Apple może prowadzić do nieuczciwego ograniczenia konkurencji. Dlatego wszcząłem w tej sprawie postępowanie antymonopolowe, stawiając zarzuty nadużywania pozycji dominującej spółkom: Apple, Apple Operations International i Apple Distribution International” – powiedział cytowany w komunikacie prezes UOKiK Tomasz Chróstny.

W komunikacie urząd wyjaśnia, że Apple projektuje i produkuje sprzęt elektroniczny ze zintegrowanym własnym systemem operacyjnym iOS lub iPadOS a także jest wydawcą aplikacji mobilnych oraz świadczy usługi reklamy mobilnej. W ramach tych działalności zbiera informacje o użytkownikach, które służą do wyświetlania im spersonalizowanych reklam. UOKiK dodał, że w tym zakresie Apple konkuruje z niezależnymi wydawcami aplikacji i jednocześnie pełni rolę swego rodzaju regulatora wobec podmiotów, które działają w jego ekosystemie.

„Przykładem działania regulacyjnego we własnym ekosystemie Apple jest właśnie polityka ATT, w której Apple wprowadził swoją definicję »śledzenia« użytkowników. Według Apple oznacza to łączenie danych użytkownika zebranych z aplikacji określonego podmiotu z danymi użytkownika zebranymi z aplikacji innego podmiotu. Tak robi wielu niezależnych od Apple wydawców aplikacji, którzy współpracują ze sobą wymieniając się informacjami, np. dotyczącymi preferencji konsumentów. Jednocześnie zbieranie danych użytkownika przez Apple nie jest uznawane za »śledzenie«” – czytamy w komunikacie urzędu. Dodano w nim, że w konsekwencji tej definicji użytkownicy aplikacji zewnętrznych firm widzą komunikat o zgodzie na „śledzenie” ich aktywności, natomiast przy treściach Apple jest to zgoda na „reklamę spersonalizowaną”. Na dodatek komunikat dotyczący Apple różni się od tego dotyczącego podmiotów zewnętrznych – w przypadku Apple informacja brzmi: „Włącz reklamy spersonalizowane” oraz „Wyłącz reklamy spersonalizowane”, podczas gdy w przypadku aplikacji zewnętrznych treść przycisków to: „Poproś aplikację o nieśledzenie” oraz „Pozwól”.

„Sposób sformułowania pytania o akceptację oraz układ graficzny wyświetlanych komunikatów może powodować, że zgodę na wykorzystanie danych użytkowników do celów reklamowych dostaje częściej Apple niż zewnętrzni wydawcy aplikacji. Choćby dlatego, że nikt z nas nie lubi być »śledzony«. Jednak efekt jest ten sam, a jest nim profilowanie użytkownika w celu przesyłania mu spersonalizowanych reklam, dopasowanych do jego preferencji i zachowań” – skomentował Chróstny.

UOKiK wyjaśnił także, że nierówne warunki pozyskiwania zgody na oferowanie spersonalizowanych reklam mogli odczuć w szczególności niezależni wydawcy aplikacji mobilnych, w tym polscy przedsiębiorcy. Zdaniem urzędu, warunki dostępu do danych mogą bowiem ograniczać możliwość oferowania reklamy spersonalizowanej, obniżać wartość sprzedawanej powierzchni reklamowej w aplikacji oraz osłabiać ich pozycję negocjacyjną wobec reklamodawców. Apple wydało oświadczenie w sprawie decyzji UOKiK. Firma zapowiedziała podjęcie współpracy z urzędem.

„W firmie Apple uważa się, że prywatność to podstawowe prawo człowieka, a funkcja App Tracking Transparency została stworzona po to, aby zaoferować użytkownikom prosty sposób kontrolowania, czy firmy mogą śledzić ich aktywność w innych aplikacjach i witrynach internetowych. Została dobrze przyjęta przez naszych klientów i doceniona przez rzeczników prywatności oraz organy ochrony danych na całym świecie. Nic dziwnego, że branża zajmująca się śledzeniem danych wciąż sprzeciwia się naszym działaniom przywracającym użytkownikom kontrolę nad ich danymi, a obecnie intensywne naciski mogą zmusić nas do wycofania tej funkcji ze szkodą dla europejskich konsumentów. Zostanie podjęta współpraca z polskim organem ochrony konkurencji, aby firma Apple mogła nadal oferować użytkownikom to cenne narzędzie wspierające ochronę prywatności” – czytamy w oświadczeniu.

Czytaj również: Nie stać ich na rachunki. Setki tysięcy Amerykanów bez prądu

27 listopada 2025 r. o godz. 12:00 Trybunał Konstytucyjny rozpozna wniosek Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego dotyczący jawności oświadczeń majątkowych sędziów i asesorów sądowych oraz obowiązku informowania o stanie majątkowym objętym małżeńską wspólnością majątkową.

Trybunał Konstytucyjny dokona kontroli zgodności:
I.    
1)    art. 87 § 6 i 6a ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 2072 ze zm.);
2)    art. 106zg §1 w zw. z art. 87§ 6 i 6a ustawy, o której mowa w pkt 1;
3)    art. 8 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych w zw. z art. 87 § 6 i 6a ustawy, o której mowa w pkt 1,
4)    art. 28 § 5 i 5a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o ustroju sądów wojskowych;
5)    art. 45 §1 ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie w zw. z art. 87 § 6 i 6a ustawy, o której mowa w pkt 1;
6)    art. 14 ust. 7 ustawy z dnia 30 listopada 2016 r. o statusie sędziów Trybunału Konstytucyjnego,
- z art. 47 i art. 51 ust. 2 w zw. z art. 31 ust. 3 oraz z art. 18 Konstytucji RP.
II.    
1)    art. 87 § 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych;
2)    art. 106zg § 1 w zw. z art. 87 § 1 ustawy, o której mowa w pkt 1
3)    art 8 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych w zw. z art. 87 § 1 ustawy wymienionej w pkt 1;
4)    art. 28 § 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. Prawo o ustroju sądów wojskowych;
5)    art. 45 § 1 ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym w zw. z art. 87 § 1 ustawy, o której mowa w pkt 1;
6)    art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 30 listopada 2016 r. o statusie sędziów Trybunału Konstytucyjnego,
w zakresie, w jakim nakładają obowiązek złożenia oświadczenia o stanie majątkowym objętym małżeńską wspólnością majątkową, są niezgodne
z art. 47 i art. 51 ust. 2 w zw. z art. 31 ust. 3 oraz art. 18 Konstytucji RP.

Pierwsza Prezes Sądu Najwyższego (dalej: „Wnioskodawca” lub „Pierwsza Prezes SN”) wskazuje, że zakwestionowane przepisy naruszają: art. 47 Konstytucji (prawo do prywatności), art. 51 ust. 2 Konstytucji (autonomia informacyjna), art. 31 ust. 3 Konstytucji (zasada proporcjonalności) oraz art. 18 Konstytucji (ochrona małżeństwa i rodziny). 
Wnioskodawca zwraca uwagę, że obowiązek składania oświadczeń majątkowych przez sędziów został ukształtowany w Polsce już w ustawie – Prawo o ustroju sądów powszechnych z 2001 r. oraz w ustawach regulujących status sędziów sądów administracyjnych, wojskowych, a następnie SN i TK. Początkowo przyjęty model opierał się na zasadzie tajności: oświadczenia majątkowe były składane przełożonym i podlegały analizie przez uprawnione organy, takie jak prezes sądu czy Centralne Biuro Antykorupcyjne (CBA). Miały charakter dokumentów wewnętrznych, służących ocenie etycznej i dyscyplinarnej sędziego, a także zapobieganiu korupcji i nadużyciom.
Dopiero nowelizacja ustaw sądowych dokonana w 2016 r. wprowadziła zasadniczą zmianę paradygmatu jawności. Zasada tajności została zastąpiona zasadą powszechnej jawności. Od tego momentu oświadczenia majątkowe sędziów i asesorów, z wyjątkiem danych wrażliwych, zaczęły być publikowane w Biuletynie Informacji Publicznej (BIP). W konsekwencji treść oświadczeń stała się dostępna w Internecie dla nieograniczonego kręgu odbiorców.
Wnioskodawca wskazuje, że taka regulacja prowadzi do drastycznej zmiany charakteru instytucji oświadczeń majątkowych. O ile wcześniej ich funkcją było umożliwienie organom państwa kontroli sytuacji majątkowej sędziego, o tyle po 2016 r. instytucja ta przekształciła się w instrument publicznej oceny życia prywatnego sędziego, narażając go i jego rodzinę na potencjalne ryzyka związane z ujawnieniem danych finansowych i majątkowych.
Wnioskodawca podkreśla, że Konstytucja przewiduje ochronę prywatności jednostki. 
Art. 47 gwarantuje każdemu prawo do ochrony życia prywatnego i rodzinnego, zaś art. 51 ust. 2 ustanawia zasadę autonomii informacyjnej, zakazując zobowiązywania kogokolwiek do ujawniania informacji dotyczących jego osoby inaczej niż na podstawie ustawy i tylko w zakresie koniecznym. Wnioskodawca zauważa, że publikacja oświadczeń w Internecie oznacza całkowitą utratę kontroli przez sędziego nad informacjami o jego sytuacji majątkowej, a zarazem ich udostępnienie w formie pozwalającej na nieograniczone wtórne wykorzystanie – zarówno przez media, jak i przez podmioty prywatne. Tak daleko idąca ingerencja, zdaniem Wnioskodawcy, nie znajduje oparcia w zasadzie proporcjonalności wyrażonej w art. 31 ust. 3 Konstytucji.
Pierwsza Prezes SN zaakcentowała, że transparentność życia publicznego, choć stanowi wartość konstytucyjną, nie ma charakteru absolutnego. Art. 61 Konstytucji, który gwarantuje obywatelom prawo do informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne, nie może być interpretowany w sposób prowadzący do nieograniczonego wglądu w sferę życia prywatnego sędziów i ich rodzin. 
Kolejnym elementem zakwestionowanym przez Wnioskodawcę jest obowiązek ujawniania w oświadczeniach majątkowych składników majątku objętych wspólnością majątkową małżeńską. W ocenie Wnioskodawcy, takie rozwiązanie stanowi przerzucenie konstytucyjnych ciężarów na osoby niepełniące funkcji publicznych – współmałżonków sędziów. Oznacza ono w praktyce pozbawienie współmałżonka ochrony jego prywatności, mimo że nie pełni żadnej funkcji publicznej i nie podlega zasadzie jawności. Pierwsza Prezes SN wskazała, że art. 18 Konstytucji nakłada na ustawodawcę obowiązek ochrony rodziny i małżeństwa, a tymczasem wprowadzone przepisy mogą prowadzić do napięć w rodzinie sędziego, a nawet do stygmatyzacji współmałżonka jako osoby pozostającej pod przymusowym nadzorem publicznym.
Wnioskodawca ponadto zauważa, że ustawodawca nie przeprowadził rzetelnej analizy alternatywnych rozwiązań, które pozwalałyby osiągnąć cele transparentności w sposób mniej dolegliwy. Nie rozważono w szczególności utrzymania modelu tajności oświadczeń przy równoczesnym wzmocnieniu kompetencji organów kontrolnych, jak również możliwości częściowej jawności ograniczonej do niektórych kategorii danych.

Skład orzekający Trybunału Konstytucyjnego: sędzia TK Stanisław Piotrowicz - przewodniczący, wiceprezes TK Bartłomiej Sochański - sprawozdawca, sędzia TK Krystyna Pawłowicz, sędzia TK Rafał Wojciechowski, sędzia TK Jarosław Wyrembak.

Do wypadku doszło w miejscowości Gaj na zakopiance na drodze w kierunku Myślenic.

– Ze wstępnych ustaleń wynika, że kierowca ciężarówki nie zachował należytej ostrożności wjechał w tył autobusu podmiejskiego, który włączał się do ruchu, wyjeżdżając z zatoki przystankowej – powiedziała w rozmowie z TVP Info asp. Anna Zbrojna-Zagórka z krakowskiej policji.

W wyniku zdarzenia sześć osób zostało rannych. Do szpitala trafił kierowca ciężarówki, który prawdopodobnie chwilę przed wypadkiem stracił przytomność. 

Na zakopiance występują duże utrudnienia w ruchu. 

25 listopada 2025 r. o godz. 11:00 Trybunał Konstytucyjny rozpozna pytanie prawne  Sądu Najwyższego, Izba Cywilna dotyczące okoliczność powołania sędziego przez Prezydenta RP na wniosek KRS rozumianej jako przesłanka wyłączenia sędziego z mocy ustawy.

Pytanie prawne czy art. 48 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (dalej: k.p.c.) rozumiany w ten sposób, że przesłankę wyłączenia sędziego z mocy samej ustawy stanowi okoliczność powołania tego sędziego przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa do pełnienia urzędu, jest zgodny z art. 179 w związku z art. 144 ust. 3 pkt 17 oraz z art. 190 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Uzasadniając przedstawione wobec art. 48 § 1 pkt 1 k.p.c. zarzuty, sąd pytający podkreśla, że w orzecznictwie Sądu Najwyższego ukształtowały się w ostatnich latach, w związku z reformą ustrojową Krajowej Rady Sądownictwa (dalej: ,,KRS") odmienne kierunki, które nadają zaskarżonemu przepisowi (a także przepisowi art. 49 k.p.c.) odmienną treść, która -hipotetycznie - może wpływać na prawidłowość obsady w odniesieniu do wszystkich orzekających, na etapie postępowania przed Sądem Najwyższym, sędziów w sprawie, na tle której wywiedziono pytanie prawne.

Norma prawna przyznająca sądom kompetencje do kontroli legalności procedury powołania sędziego, w tym aktu powołania sędziego przez Prezydenta, jest - zdaniem sądu pytającego - niezgodna z art. 179 w związku z art. 144 ust. 3 pkt 17 oraz z art. 190 ust. 1 Konstytucji RP. 
Sąd pytający zwraca uwagę, że, zgodnie z art. 190 ust. 1 Konstytucji, orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego mają moc powszechnie obowiązującą i są ostateczne. Orzeczenia Sądu Najwyższego, sytuujące się w kwestionowanej w pytaniu prawnym linii orzeczniczej, wydawane w sprawach dotyczących wyłączenia sędziego, stanowią systemowe odstąpienie od fundamentalnej zasady niepodważalności nominacji sędziowskich, a także ostateczności wyroków Trybunału Konstytucyjnego.

Uzasadniając naruszenie wskazanych wzorców kontroli przez art. 48 § 1 pkt 1 k.p.c. rozumianego w ten sposób, że przesłankę wyłączenia sędziego z mocy samej ustawy stanowi okoliczność powołania tego sędziego przez Prezydenta RP na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa do pełnienia urzędu, sąd pytający wskazał przede wszystkim na to, że okoliczności wyłączenia sędziego z mocy samej ustawy są w art. 48 k.p.c. wyliczone enumeratywnie. Wskazują one na skonkretyzowane i niebudzące wątpliwości sytuacje, w których zachodzi wyłączenie z mocy ustawy. Nie podlegają one ani rozszerzającej wykładni, ani ważeniu czy ocenie wpływu na bezstronne rozpoznanie sprawy - w przeciwieństwie do okoliczności objętych dyspozycją art. 49 § 1 k.p.c.

Sąd pytający wskazuje, że orzecznictwo Sądu Najwyższego zakładające kwestionowane w pytaniu prawnym rozumienie art. 48 § 1 pkt 1 k.p.c., forsuje pogląd, że osoba powołana na stanowisko sędziego Sądu Najwyższego na wniosek KRS ukształtowanej w składzie i procedującej w trybie przewidzianym ustawą z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym, przystępując do orzekania, musi na wstępie postępowania, a także w jego toku, poddać ocenie poprawność i legalność stosunku prawnoprocesowego wiążącego go ze stronami oraz stosunku prawnoustrojowego, jakim łączy się z państwem, w imieniu którego orzeka, w sytuacji zaś wystąpienia ryzyka nieprawidłowej obsady sądu należy podjąć wszelkie środki zapobiegające, a jednym z nich jest instytucja wyłączenia sędziego. Zasady tej, jak akcentuje się w orzecznictwie Sądu Najwyższego, nie może znosić wyrok Trybunału Konstytucyjnego, bowiem orzekanie przez osoby powołane do Sądu Najwyższego na podstawie wniosku KRS ukształtowanej w składzie i trybie przewidzianym ustawą z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym stanowi naruszenie prawa do sądu.

Oparta na przedstawionych założeniach wykładnia art. 48 § 1 pkt 1 k.p.c. jest - zdaniem Sądu pytającego - oczywistym i rażącym naruszeniem art. 190 ust. 1 Konstytucji a także art. 179 w związku z art. 144 ust. 3 pkt 17 Konstytucji, które podlegają bezpośredniemu stosowaniu w odniesieniu do skuteczności powołania, jako prerogatywy Prezydenta, nie wymagającego uprzedniej decyzji bądź zatwierdzenia ani jakiejkolwiek następczej kontroli. Jak podkreślił sąd pytający ustrojodawca nie przewidział w Konstytucji ani w innej ustawie procedury, która pozwalałaby zbadać sędziowskie powołania. W polskim systemie prawnym w ogóle nie istnieją środki kwestionowania powołania danego sędziego ani instytucji władnej to powołanie oceniać bez względu na podnoszone okoliczności.

Skład orzekający Trybunału Konstytucyjnego: wiceprezes TK Bartłomiej Sochański - przewodniczący, sędzia TK Justyn Piskorski - sprawozdawca, sędzia TK Krystyna Pawłowicz, sędzia TK Stanisław Piotrowicz, sędzia TK Jarosław Wyrembak.
 

Stany Zjednoczone i Rosja prowadzą konsultacje dotyczące ramowego planu pokojowego w sprawie wojny w Ukrainie. Do spotkania przedstawicieli Waszyngtonu i Moskwy doszło w stolicy Zjednoczonych Emiratów Arabskich – Abu Zabi. Kilka dni temu strona amerykańska przedstawiła własny plan pokojowy, który stanowi podstawę tych rozmów. Kontrowersje budzą zapisy dotyczące rezygnacji Ukrainy z członkostwa w NATO oraz ograniczenia jej sił zbrojnych, a także propozycje dotyczące statusu terenów okupowanych przez Rosję.

Karolina Opolska, prowadząca program „Gość poranka”, zadała byłemu wiceministrowi spraw zagranicznych Andrzejowi Szejnie pytanie, czy – jego zdaniem – w ciągu kilku tygodni czy miesięcy może dojść do trwałego pokoju lub przynajmniej zawieszenia broni.

– Nie jestem optymistą w tej sprawie, niestety. Sposób negocjacji czy te warunki, które zostały przedstawione, spotkały się z ostrą krytyką polskiego rządu, polskiego premiera, ale też wszystkich liderów Unii Europejskiej, ponieważ one były tak naprawdę jedną wielką propozycją kapitulacji Ukrainy na warunkach rosyjskich – powiedział Szejna.

– Co więcej, w proponowanym planie pokojowym są elementy, które nigdy nie powinny się tam znaleźć, jak na przykład stacjonowanie polskich myśliwców czy kwestie zakazu wejścia Ukrainy do NATO, co miałoby być nawet wpisane w konstytucję. Najgorszym elementem tego planu jest brak stabilnych i długotrwałych gwarancji bezpieczeństwa dla Ukrainy – dodał.

Według Szejny „to by oznaczało, że Rosja zyskiwałaby czas na to, aby się dozbroić, aby po zniesieniu sankcji zreperować swoje środki budżetowe, na przykład sprzedając znowu gaz czy ropę bez żadnych ograniczeń”.

– Z kolei dla Ukrainy ustępstwa terytorialne byłyby dodatkowym upokorzeniem, ale też osłabieniem możliwości obronnych, bo mówimy o obwodach chersońskim i zaporoskim, gdzie znajdują się między innymi różnego rodzaju umocnienia. Reasumując – jest to plan, który ponad głowami Europejczyków i Ukrainy był wynegocjowany przez administrację Donalda Trumpa i Putina – powiedział gość TVP Info.

– Nie jestem zaskoczony tym projektem, to jest powtórka z rozrywki. Przypomnijmy sobie te groteskowe, ale straszne sceny, kiedy prezydent Donald Trump witał Władimira Putina na Alasce. Właściwie witał go jak demokratycznego przywódcę, jak króla Rosji, ściskając się z nim serdecznie, nawet mu klaszcząc. Potem pojawił się na stole plan analogiczny do tego, który dzisiaj widzimy – dodał Szejna.

– Odpowiedź Europy była zdecydowana, solidarna z Ukrainą, i oczywiście powiększyła się tak zwana koalicja chętnych, która wspiera ją militarnie, humanitarnie i gospodarczo – przypomniał były wiceminister spraw zagranicznych.

– Stanowisko administracji prezydenta USA jest dosyć labilne. Ono się zmienia w zależności od okoliczności, nawet w ciągu 24 godzin. I musimy się do tego przyzwyczaić. Może kierunek jest słuszny, ale po drodze mamy niestety różnego rodzaju warianty, które testuje pan prezydent Trump, co gorsza – wsłuchując się w pewne propozycje czy żądania strony rosyjskiej na poważnie. A nie można traktować poważnie propozycji rosyjskich, gdyż moim zdaniem Rosja nie zrezygnowała i nie zrezygnuje ze swoich imperialistycznych planów – to jest całkowitego podboju terytorialnego, politycznego, militarnego Ukrainy – powiedział.

– Widać, że Rosja boryka się z trudnościami ekonomicznymi. Sankcje działają, uderzają w rosyjską gospodarkę. To odczuwa rosyjskie społeczeństwo. Po niektórych atakach ukraińskich na infrastrukturę krytyczną Rosji zaczęło w niektórych regionach Rosji brakować benzyny na stacjach benzynowych, czy też wzrastały ceny dość dramatycznie, co oznacza, że to zaczyna być zauważane przez zwykłego obywatela. Zwykły Rosjanin, Rosjanka zaczynają ponosić bieżące koszty prowadzenia imperialistycznej wojny przez Putina. I to też jest dla nas szansa – stwierdził Szejna.

– Putin musi się liczyć ze swoim społeczeństwem. Przypomnijmy, że zmiana i pierestrojka z okresu Gorbaczowa była – ni mniej, ni więcej – efektem wojny gospodarczej Stanów Zjednoczonych z Rosją. I to dzisiaj dzieje się na naszych oczach, więc my nie możemy dzisiaj znosić nagle sankcji pod pozorem jakiegoś domniemanego pokoju chwilowego, bez gwarancji bezpieczeństwa dla Europy i Ukrainy, bo Rosja się wzmocni i uderzy po raz kolejny. Tym razem może to być skuteczne uderzenie – powiedział.

Czytaj też: Na Kremlu gubią się w planach, ale w jednym są zgodni

W poniedziałek na terenie gminy Nowy Żmigród oraz Osiek Jasielski na Podkarpaciu panowały bardzo trudne warunki atmosferyczne. Wiele z dróg powiatowych i gminnych było nieprzejezdnych, z uwagi na zamieć śnieżną. Czasowo zamknięta została także droga wojewódzka nr 993 na odcinku Mytarz – Folusz.

„Niestety, część z kierowców zostało uwięzionych w swoich pojazdach. Z uwagi na zamieć i zalegający śnieg, nie mogli kontynuować jazdy. Policjanci z komisariatu w Nowym Żmigrodzie, w ciągu jednego dnia, ewakuowali kilkanaście osób” – poinformowała podkarpacka policja.

Najpierw udali się w kierunku miejscowości Pielgrzymka. Z uwagi na porywisty wiatr i ograniczoną widoczność, dotarcie na miejsce interwencji było bardzo trudne

.

Dlatego policjantom pomógł mieszkaniec Samoklęsk, który do swojego samochodu terenowego zabrał jednego z funkcjonariuszy i razem udali się do osób potrzebujących pomocy. Dzięki temu, z samochodów ciężarowych i osobowych, zostało ewakuowane cztery osoby, w tym dwóch obywateli Słowacji.

Sprawdź także: Atak zimy na Podkarpaciu. Powalone drzewa, mieszkańcy pozbawieni prądu

Mężczyźni zostali przewiezieni na komisariat, gdzie mogli się ogrzać. Pozostałe osoby, które zostały na miejscu, ewakuowali strażacy ochotniczej straży pożarnej.

Tego samego dnia, żmigrodzcy policjanci ewakuowali jeszcze kilka osób, które były uwięzione w swoich pojazdach na drodze wojewódzkiej nr 993 oraz na pobliskich drogach powiatowych i gminnych.

Policja zwróciła się z apelem o unikanie podróży samochodem do czasu poprawy warunków atmosferycznych. „Pamiętajmy o zachowaniu szczególnej ostrożności oraz śledzeniu sprawdzonych komunikatów wydawanych przez służby, portale informacyjne oraz wojewódzkie i powiatowe zarządy dróg” – przekazali podkarpaccy funkcjonariusze.

Policjanci z Wydziału Ruchu Drogowego Komendy Miejskiej Policji w Częstochowie podsumowali stan bezpieczeństwa na drogach naszego powiatu w miniony weekend.

– Podczas kontroli drogowych, mundurowi ujawnili 320 wykroczeń drogowych i zatrzymali prawo jazdy 1 kierującemu za przekroczenie dozwolonego limitu prędkości o ponad 51 km/h. Stróże prawa udaremnili też dalszą jazdę 2 kierującym, którzy odważyli się usiąść „za kółkiem” po alkoholu, a 2 kierujących nie miało uprawnień do kierowania pojazdem z uwagi na decyzję o cofnięciu uprawnień – informuje podkom. Barbara Poznańska, oficer prasowy Komendy Miejskiej Policji w Częstochowie.

Źródło: KMP Częstochowa

Podczas spotkania komendant miejski policji w Częstochowie mł. insp. Sławomir Zagrobelny podziękował za wsparcie, jakiego samorządy udzielają mundurowym. Podkreślił wzorową współpracę i zaangażowanie w poprawę bezpieczeństwa. Te nowoczesne i przyjazne dla środowiska radiowozy to kie niro warte ponad 210 tys. zł, które wykorzystują napęd hybrydowy. Ich zakup był możliwy dzięki wsparciu Komendy Głównej Policji, samorządu lokalnego powiatu częstochowskiego oraz Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska.

Pojazdy te na co dzień będą pomagały w służbie policjantom, dbającym o bezpieczeństwo na terenie Częstochowy oraz w obrębie gmin: Kruszyna, Poczesna, Kamienica Polska, Starcza, Koniecpol, Dąbrowa Zielona, Przyrów, Lelów, Kłomnice, Mstów, Mykanów i Rędziny.

Okazana pomoc ze strony lokalnego samorządu jest nie tylko wyrazem dobrze układającej się współpracy, ale przede wszystkim inwestycją w poprawę bezpieczeństwa mieszkańców, na którym policjantom zależy najbardziej.

W spotkaniu uczestniczyli zastępca prezydenta Częstochowy Łukasz Kot, wójt gminy Poczesna Artur Sosna, wójt gminy Starcza Przemysław Krzyczmanik, sójt gminy Kamienica Polska Artur Furmański, burmistrz miasta i gminy Koniecpol Ryszard Suliga, wójt gminy Dąbrowa Zielona Joanna Sokolińska, burmistrz miasta i gminy Przyrów Anna Kowalska- Fert, wójt gminy Lelów Renata Samek, wójt gminy Kłomnice Piotr Juszczyk, sekretarz gminy Mykanów Aneta Bator, wójt gminy Mstów Tomasz Gęsiarz, wójt gminy Rędziny dr Adam Jaruga.

Nie zabrakło również komendantów komisariatu policji z Koniecpola, Poczesnej i Kłomnic i komisariatu I w Częstochowie.

Źródło: KMP Częstochowa