Wchodzisz i wiesz

Przed wyborami samorządowymi w kilku regionach politycy z otoczenia Nowackiej i Biedronia rozmawiają z działaczami SLD o tym czy chcieliby zaangażować się w tworzenie nowego ugrupowania.

Nie będzie można pobierać opłat za pobyt rodziców lub opiekunów osób ze znacznym stopniem niepełnosprawności – przewiduje nowela ustawy.

Jeśli Andrzej Duda o niczym w kwestiach bezpieczeństwa nie decyduje, to Donald Trump uznaje, że spotkanie z polskim prezydentem nie ma sensu - mówi gen. Roman Polko, były dowódca GROM.

Trump chwali Polskę, krytykuje Niemcy i Zachód – taki mniej więcej był przekaz w części prawicowych mediów po ostatnim szczycie NATO w Brukseli.

 

2018-07-15.

Cały świat z napięciem obserwował zmagania najlepszych drużyn rosyjskiego mundialu o wejście do półfinału, decydującego etapu w drodze do miejsca na podium mistrzostw świata i przepustki do historii futbolu.

Nie ma w tym przesady, bowiem w czasach względnego pokoju rywalizacja sportowa zaspokaja potrzebę przeżywania zbiorowych emocji i patriotycznych uniesień. Świat powstrzymywał oddech w oczekiwaniu na rozstrzygnięcie heroicznych bojów odmłodzonych drużyn Belgii, Francji czy Anglii, walecznych Chorwatów i ambitnych drużyn z Afryki, Azji i Ameryki Łacińskiej. Opłakiwano upadek bohaterów masowej wyobraźni: Messiego, Cristiano Ronaldo, Neymara i Cavaniego oraz porażki dotychczasowych potęg piłkarskich: Hiszpanii, Niemiec, Argentyny i Brazylii, a zanim się to wszystko zaczęło, również Holandii i Włoch, które odpadły w eliminacjach. W tym wielkim i dramatycznym spektaklu reprezentacja Polski odegrała żałosną rolę outsidera skazanego na tradycyjny już mecz o honor na pierwszym etapie turnieju w rozgrywkach grupowych i szybki powrót do domu.

Piłkarskim emocjom towarzyszyła dramatyczna walka w odległej Tajlandii o uratowanie chłopięcej drużyny piłkarskiej i jej trenera z zalanej przez monsunowe deszcze jaskini. Akcja ratownicza stała się pokazem solidarnej, bezinteresownej współpracy ludzi z całego świata i zaowocowała budzącym podziw sukcesem. Zwycięstwa ambitnych, walecznych zespołów jak Belgia czy Chorwacja na mundialu i ocalenie uwięzionej drużyny w Tajlandii dały powiew optymizmu ukazując dobre oblicze świata i zalety determinacji w dobrej sprawie.

Pozytywne emocje niestety nie dotarły do Polski. W tym samym czasie, gdy świat stawał się jakby nieco lepszy, u nas rozgrywała się i ciągle trwa dramatyczna walka o półfinał w starciu autorytarnej władzy z coraz bardziej osłabioną demokracją. Rozstrzygnięcie rywalizacji również w tym półfinale przesądzi o tym , kto przejdzie do strefy medalowej z szansą na ostateczny triumf. Po stronie władzy widoczne jest zdecydowanie, aby jak najszybciej dokonać demontażu państwa prawa i utrwalić autorytarny system. Głównym celem ataku jest zasada niezawisłości sędziów i niezależności sądów, a w systemie instytucjonalnym – Sąd Najwyższy, bez opanowania którego nie można zdobyć pełnej kontroli nad sądownictwem. Ten najważniejszy sąd w kraju sprawuje bowiem nadzór nad orzecznictwem sądów niższej instancji, a ponadto zatwierdza legalność wyborów. Jego ubezwłasnowolnienie likwiduje gwarancje bezpieczeństwa prawnego dla obywateli i otwiera drogę do bezkarności beneficjentów władzy. Kolejne nowelizacje ustawy o Sądzie Najwyższym i zmiany reguł gry, w tym gwałtowne skracanie normalnych procedur i ograniczanie prawa do odwołania się od krzywdzących decyzji pod pretekstem zapobiegania sędziowskiej obstrukcji, wskazują na determinację władz szybkiego doprowadzenia do końca swych planów. Sprzyja temu chaotyczna sytuacja międzynarodowa, zaabsorbowanie uwagi świata wojnami handlowymi wywoływanymi przez amerykańskiego prezydenta, a także, nabierający cech przewlekłej choroby i osłabiający  międzynarodową solidarność, kryzys migracyjny.

Czy w tych warunkach rozchwiania zasad, na których opierał się dotąd porządek międzynarodowy, zrywania umów i podważania wielostronnych traktatów, zaostrzonych konfliktów i nasilenia narodowych rywalizacji, w polskiej rozgrywce o zachowanie niezależności sądów są jeszcze jakieś atuty po stronie jej rzeczników? Najważniejsza jest postawa sędziów, ich cywilna odwaga i nieuleganie naciskom oraz różnym, oszczerczym kampaniom. Pewną rolę może spełnić zaangażowanie instytucji unijnych, a w szczególności ewentualna skarga Komisji Europejskiej do Trybunału Sprawiedliwości, chociaż nie może to być panaceum na rozwiązanie naszych problemów. Pozostają protesty społeczne, które mogą jeszcze powstrzymać walec niszczący polską demokrację.

Wynik polskiego półfinału jest jeszcze otwarty.

Eugeniusz Noworyta

 

toolTips('.classtoolTips8','Eugeniusz Noworyta (ur. 25 grudnia 1935 w Krakowie) – polski dyplomata i polityk, ambasador w Chile (1971–1973), Hiszpanii(1977–1981) i Argentynie (1996–2001).

Stały przedstawiciel PRL przy ONZ (1985–1989). 

Wykładowca stosunków międzynarodowych na uczelniach w Warszawie i Łodzi.');

Element regularnych ćwiczeń żołnierzy na poligonie obejrzało tysiące osób.

Po zeszłotygodniowym szczycie NATO trudno mieć złudzenia, że prezydent Donald Trump traktuje kwestię wydatków na obronę przez europejskich członków sojuszu inaczej niż czysto instrumentalnie i że chodzi mu o coś więcej niż tylko o przekaz dla własnych, amerykańskich wyborców.

Wszystkie prowadzone były przeciwko opozycjonistom.

Serb nie dał szans Kevinowi Andersonowi.

Cherelle Farrugia w ubiegłym roku urodziła dziecko. Sześć tygodni po porodzie odkryła u siebie dziwną przypadłość. Lekarze dopiero po trzech miesiącach odkryli, co dolega kobiecie.

W ciągu najbliższej doby pogodą w Polsce nadal będzie rządzić niż znad północnej Ukrainy. Przyniesie deszcz i burze. Termometry pokażą do 28 stopni na Dolnym Śląsku.

Rząd w Dublinie planuje przetransportować całe zmagazynowane w Wielkiej Brytanii, a należące do Zielonej Wyspy zapasy ropy i produktów naftowych. Chodzi o około 200 tysięcy ton.

 

2018-07-15.

Diabeł mnie podkusił, żeby pojechać do Krakowa…

Wysiadam z autobusu na jednym z osiedli, a tu z ogromnego banera – z uśmiechem dobrotliwie pobłażliwym – patrzy na mnie prof. Ryszard Legutko, wiceszef polskiej grupy EKR, czyli Europejskich Konserwatystów Reformatorów. W skrócie nazwy ugrupowania zabrakło spójnika ‘i’, a więc nie są to zwykli konserwatyści, którzy coś zachowują, lecz konserwatyści-reformatorzy, czyli rewolucjoniści.

Plakaty z profesorem – małe, średnie i duże – atakują zewsząd; z wielopiętrowych bloków, kamienic czynszowych, a nawet zza winkla (na ul. Mogilskiej). Patrzący z nich filozof ogłasza, że przyszła pora reformować Unię. Wprawdzie ma za sobą dwie kadencje robienia w niej porządku, ale na razie pokazywał opozycji, jak się ‘donosi na Polskę’ (za ‘sfałszowane wybory’) i organizował ‘wysłuchania’ (w sprawie smoleńskiej, braku wolności mediów). Pogroził też palcem paru możnym tego świata, a kiedy nie w smak były mu argumenty przeciwników, wychodził – jak przystało na dżentelmena – z ręką w kieszeni. Wprawdzie wybory do europarlamentu za kilka miesięcy, ale Kraków już dzisiaj powinien wiedzieć, na kogo ma głosować i, że profesor nie odpuści, zanim nie przerobi Unii na nasze kopyto. Przez dwa dni pobytu w mieście naliczyłem 50 banerów z profesorem-europosłem (lub na odwrót), ale znajomi mówią, że jest ich wielokrotnie więcej.

* Aby nie dać się zwariować jego spojrzeniu, tym razem uległem podszeptom anioła i wybrałem się do Wiednia. Jedzie się tam z Katowic przez Czechy, czyli Morawy i z okien pociągu można wiele zobaczyć. Najpierw, że pola nie leżą odłogiem, tylko są obsiane rozmaitym zbożem tudzież kukurydzą (też zboże!). Ludzie podróżują wyłącznie koleją i rowerami. Na stacjach i stacyjkach spory ruch pociągów, w tym wyprodukowanych przez polską pesę. Dworce są otwarte, kasy biletowe czynne; wszędzie działają tzw. rampy, na których do wagonów towarowych przeładowuje się drewno, dowożone wprost z lasów. Nikomu nie przychodzi tu do głowy, aby 40-tonowym ciągnikiem wjechać na drogę szybkiego ruchu lub autostradę i ją rozjeżdżać. W Czechach większość towarów wozi się koleją!

Ponieważ pociąg do Wiednia jedzie szybko (szybciej niż na niektórych fragmentach naszej CMK), nie mogłem się zorientować, czemu służą wielopiętrowe, przeszklone i zadaszone budowle w kształcie sześcio- albo ośmiokątów, stojące przy dworcach? Przyjrzałem im się dopiero jak pociąg stanął – otóż są to parkingi dla rowerów, z wewnętrzną windą! Czesi, naród praktyczny, mając jedną z najlepszych (w tej części Europy) fabryk samochodów, jeżdżą koleją i rowerami, które zostawiają w tych parkingach. Pytam młodej Czeszki, czy ma samochód? Po co? Nie potrzebuje; wystarczy jej rower – jest tańszy i zdrowszy.

* Nie wiadomo kiedy przekroczyliśmy granicę z czesko-austriacką; w Austrii porządek na polach jest większy niż w Czechach; królują uprawy słonecznika. Po raz pierwszy widziałem je w takiej ilości oraz jak o różnych porach dnia wędrują za słońcem. Zrozumiałem zachwyt Van Goga kwiatem tej rośliny… Północna Austria to teren równinny i suchy, ale nikt tu się nie martwi o zbiory (jak w Polsce), ponieważ woda – zapewne ze studni głębinowych – zrasza wielkie połacie upraw. U nas, choć susza z roku na rok dotyka coraz większe obszary, państwo ma pieniądze na odwierty geotermalne w okolicach Torunia. Rolnik może, co najwyżej starać się o odszkodowanie lub upust z podatku gruntowego…

* Wiedeń jest czysty i pięknie odnowiony za unijne pieniądze. Wiedeńczycy mówią, że ich władza zachowuje się nieprzyzwoicie, ponieważ Austria, największy beneficjent unijnych funduszy, teraz odwraca się od Unii, wchodząc alians z rządami populistów z Czech, Słowacji, Węgier i oczywiście Polski…

Miasto przypomina Kraków, wszak zostało przez nas ocalone przed Turkami, a poza tym cesarz Franciszek Józef I podobno bywał w Krakowie; stąd podobieństwo architektury i ulic – także z nazw, tyle że po niemiecku… Można tu zjeść ‘sznycel wiedeński’, który jest naszym kotletem schabowym i sztukę mięsa w sosie chrzanowym z jabłkami. Obsługa w hotelach i restauracjach słowiańska, azjatycka i afrykańska, ale nikogo nie biją z powodu koloru skóry czy niezrozumiałego języka. Hotel, gdzie mieszkałem, miał załogę z Iranu, czyli Persji. Wobec mnie – białego zachowywała się grzecznie, ale bez strachu i służalstwa. Na każdym kroku słyszy się język rosyjski i wszyscy – także kolorowi – na gwałt uczą się rosyjskiego. Austria była jedynym krajem wyzwolonym przez Armię Czerwoną, z której Rosjanie się wycofali. Gdyby chcieli wrócić, lepiej się z nimi dogadać, a nie rzucać przeciw nim ‘leśne wojsko’. Na budynkach nie ma bannerów – z wizerunkiem ich młodego prezydenta, czy profesorów-europosłów. Jest więc miło i przytulnie, jak u „babki-Austrii”.

* Wiedeń ma nowy Dworzec Główny (Hauptbanhoff), który jest przestronny, czysty i wygodny – przypomina skrzyżowanie dworca z galerią, zupełnie jak w Krakowie (znowu nas podpatrzyli). Wybudowano go z perspektywą, że będzie służył przynajmniej pół wieku i nie zatka się z byle powodu. Odchodzą stąd pociągi do wszystkich metropolii dawnego cesarstwa Habsburgów, z Krakowem włącznie; ruch jest ogromny, ale nie uciążliwy. Co chwilę przyjeżdżają pociągi z całej Europy – czyste, schludne, kolorowe; podobnie jak ich lokomotywy. Na tle tej palety barw zwracają uwagę monotonią i szarością polskie składy firmy Intercity. Smutek, który jest cechą charakterystyczną ofiar historii, poznać wszędzie nawet po kolorze wagonów i lokomotyw.

* Wracam więc z Wiednia szarym pociągiem, którym w sobotę podróżuje mnóstwo młodych rodaków pracujących w stolicy Austrii. Nie są zainteresowani rozmową ze współpasażerem, ponieważ pochłania ich komputer. Do rozmowy skłonna jest Polka, która wsiadła w Zebrzydowicach. Jedzie do Warszawy; wspomina dzieciństwo i młodość, kiedy w tej części Śląska było mnóstwo połączeń kolejowych – teraz nieczynnych albo rozebranych (w Zebrzydowicach rdzewieje konstrukcja służąca Straży Granicznej i celnikom). Pani zapewne ma do czynienia z oświatą; ubolewa nad reformą szkolną, która spowoduje, że młode pokolenia otrzyma edukację ze skansenu, nijak nie przystającą do pędzącego naprzód świata. Opowiada też, jak z ‘symbolem nienawiści’, czyli z białą różą uczestniczyła w miesięcznicach smoleńskich, i o zatrzymaniach dokonywanych ‘po uważaniu’, albo na ‘chybił trafił’. Żałuję, że muszę wysiąść w Katowicach, pani jedzie dalej…

* Po powrocie do Krakowa znowu patrzy na mnie profesor L., którego jeden z felietonistów porównał do prof. Filutka z dawnego „Przekroju”. I tu muszę zaprotestować; tamten maleńki uczony miał wytworne maniery, był dowcipny i nie miał zamiaru niczego reformować.

J S

toolTips('.classtoolTips27','Instytut Pamięci Narodowej');

UE jest jednym z największych wrogów USA - powiedział prezydent Donald Trump tuż przed spotkaniem z prezydentem Rosji Władimirem Putinem.

Oskarżony wyraził skruchę.

To był emocjonujący turniej na przeciętnym poziomie. Mistrzostwa świata nie są już motorem napędzającym futbol.

W pierwszej połowie finałowego meczu pomiędzy Francją a Chorwacją padły trzy gole (po 45 minutach było 2:1 dla Francji). Ostatni raz tyle goli padło w pierwszej połowie finału mistrzostw świata w 1958 roku, gdy Brazylia wygrała ze Szwecją 5:2 do przerwy prowadząc 2:1. Ostatecznie Francja pokonała Chorwację 4:2.

Kierowca samochodu osobowego stracił panowanie nad pojazdem, przebił się przez bariery i zderzył z dwoma innymi autami na trasie S8 w okolicach Niwiska (Łódzkie). Siedem osób, w tym dwoje dzieci zostało przewiezionych do szpitala. Nagranie oraz zdjęcia otrzymaliśmy na Kontakt 24.

Polska powinna przestać uzależniać poprawę stosunków z Rosją od kwestii zwrotu wraku ze Smoleńska - oznajmił w rozmowie z RMF FM marszałek senior Kornel Morawiecki.

Na miejscu wypadku jest policja i straż pożarna.